ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤOY ΥΠΟΘΑΛΑΜΟΥ, ΤΩΝ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΩΝ & ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ
(Αντιμετώπιση των συνεπειών από τις μεταβολές καιρικών συνθηκών στον οργανισμό μετεωροευαίσθητων ατόμων).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ
Ευαισθησία στις καιρικές μεταβολές-Μετεωροευαισθησία (Wetterfühlichkeit)
Οι υψηλές θερμοκρασίες και η ξερή ατμόσφαιρα στις χώρες του Νότου με την συχνή ηλιοφάνεια, είναι σύνηθες φαινόμενο, δεν προκαλούν όμως ιδιαίτερα έντονα ενοχλήματα. Η συνύπαρξη ενός τρίτου παράγοντος, του ηλεκτρισμού, έχει συνέπεια εκδήλωση πολλαπλών συμπτωμάτων, το σύνολο των οποίων ονομάζεται «σύνδρομο της ευαισθησίας στις καιρικές μεταβολές». Περίπου 30% των ανθρώπων πάσχουν από το σύνδρομο αυτό, ελάχιστοι όμως το γνωρίζουν.
Υπερδιέγερση, ανησυχία, ημικρανία & αίσθηση ζάλης-ιλίγγου είναι οι συχνώτερες εκδηλώσεις του συνδρόμου που οφείλεται στην απελευθέρωση σεροτονίνης, λόγω διέγερσης κέντρων του υποθαλάμου, όπως αποδεικνύεται παρακάτω. (Danon & Sulman 1969).
Μια δεύτερη εκδήλωση του συνδρόμου είναι η αίσθηση έντονης εξάντλησης, που οφείλεται στην κάμψη της λειτουργίας των επινεφριδίων (Weller & Sulman 1969).
Τέλος μια τρίτη σπανιώτερη εκδήλωση του συνδρόμου είναι συνύπαρξη σωματικής εξάντλησης και υπερέντασης που οφείλεται σε πρόσκαιρη απελευθέρωση θυρεοειδικών ορμονών ( Sulman et. Al. 1975).
Η διαφορική διάγνωση των τριών αυτών εκδηλώσεων του συνδρόμου, απαιτεί (νευρο-) ορμονικές εργαστηριακες εξετάσεις των ούρων (Sulman et al. 1970). Η συνάρτηση με τα μετεωρολογικά συμβάντα έγινε δυνατή με μακροχρόνιες & συντονισμένες μετρήσεις 6 μετεωρολογικών πατραμέτρων
1 Ηλεκτρομαγνητικών εκκενώσεων (ΗΜΕ) (spherics) (Sulman & Levy 1976)
2 Ιονισμού του αέρα (Sulman et al. 1974)
3 Ηλεκτρικών πεδίων (Sulman 1976))
4 Θερμοκρασίας (Danon et al. 1969))
5 Σχετικής υγρασίας (Sulman 1976)
6 Νεφώσεων (Sulman 1976)
Οι μετρήσεις αυτές συζητώνται παρακάτω.
Συντμήσεις: Föhn (εφεξής Fn) = γερμανικός όρος του θερμού, ξηρού, νοτίου ανέμου. Παρόμοιοι με αυτόν άνεμοι σε άλλες περιοχές έχουν ποικίλες ονομασίες όπως π.χ. ο ελληνικός όρος μελτέμι , ο Favonius (faveo=θέρμη) σύμφωνα με ορισμό των Ρωμαίων σε περιοχές της νότιας Ευρώπης, ο Scharaw (εφεξής Sw), άνεμος που φυσάει σε περιοχές της ερήμου στην Β. Αφρική & Ασία. Όλοι οι ανωτέρω άνεμοι έχουν όμοιες συνέπειες στον ανθρώπινο οργανισμό ανεξάρτητα του τόπου γέννεσης & δράσης τους.
Ο Ηλεκτρισμός του αέρα
Ο ηλεκτρισμός του αέρα συμβαίνει κατά την εισβολή των ανέμων και είναι επακόλουθο του φαινομένου της τριβής. Εκδηλώνεται με τις τρείς παραμέτρους του ηλεκτρισμού:
1. Ηλεκτρομαγνητικές εκκενώσεις (ΗΜΕ -spherics)
Πρόκειται για ηλεκτρομαγνητικές ώσεις που προκαλούνται από εκκένωση κεραυνού μέσα στα σύννεφα ή από ανεμοστρόβιλους. Οι μετρήσεις έγιναν με την συσκευή ηλεκτρονικού μετρητή ηλεκτρομαγνητικών εκκενώσεων Zweibereich THP 2000 ( Firma Walter Schmidt Lindau Bedolz ).
Η συχνότητα λήψις ήταν 10 kHz της εγγύς απόστασης των 0-25 χιλιομέτρων και της μακρυνής των 0-250 χιλιομέτρων. Ετσι απεδείχθη πως 25% των μετεωροευαίσθητων ατόμων αντιδρούν στις ώσεις αυτές με συμπτώματα διέγερσης. Η αντίδραση αυτή εκδηλώνεται ήδη δύο ημέρες πριν την έναρξη της καιρικής ματαβολής, επειδή οι εκκενώσεις κινούνται με την ταχύτητα του ηλεκτρισμού, ενώ ο άνεμος καθεαυτός κινείται ανάλογα με την χιλιομετρική ταχύτητά του. Η μεταβολή του ηλεκτρισμού στην ατμόσφαιρα η οποία προηγείται, επειδή κινείται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι ο άνεμος, αποτελεί τον βασικό αιτιολογικά βιομετεωρολογικό παράγοντα του “καιρικού μετώπου”. Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις διαπερνούν τα κάθε είδους τοιχώματα και φυσικά καί τα δερματικά τοιχώματα, και η βίαιη εισβολή τους στον εγκέφαλο διεγείρει τα πολλαπλά κέντρα του υποθαλάμου που απελευθερώνουν σεροτονίνη. Οι ηλεκτρομαγνητικές εκκενώσεις απελευθερώνουν το φορτίο τους καί στο οξυγόνο καί στούς υδρατμούς του αέρα, με αποτέλεσμα δημιουργία ιόντων στον περιβάλλοντα αέρα.
2. Ιόντα
Τα ατμοσφαιρικά ιόντα παράγονται δια των κοσμικών, ηλιακών ακτίνων και του ραδίου του φλοιού της γής και πολλαπλασιάζονται δια των ηλεκτρικών εκκενώσεων ή της τριβής των σωματιδίων του αέρα και της σκόνης. Κινούνται βραδύτερα από τις ηλεκτρικές εκκενώσεις και έχουν μεσο όρο ζωής μόνον μερικών λεπτών της ώρας. Προκαλούν και αυτά ενοχλήματα που όμως γίνονται αισθητά μία ημέρα προ της μεταβολής του καιρού. Το 75% των καιροευαίσθητων ατόμων έχουν ευαισθησία στα ιόντα επειδή αυτά διεισδύουν στον οργανισμό από τον αέρα μέσω των πνευμόνων.
Ο ιονισμός του οξυγόνου μπορεί να είναι θετικός ή αρνητικός, ατυχώς όμως συνήθως υπερισχύουν τα θετικά ιόντα των αρνητικών. Επί ξηρών, θερμών ανέμων προερχομένων από την έρημο, ο ιονισμός του αέρα που σε συνθήκες φυσιολογικές κυμαίνεται από 200 (νύχτα) έως 1.000 (ημέρα) ιόντα ανά κυβ.εκ. αέρα, είναι δυνατόν να ανέλθει σε 5.000 ανά κ.ε. Ο αριθμός των ιόντων ανά κ.εκ. αέρα κατα την διάρκεια του Fn (ξηρού, θερμού νοτίου ανέμου γερμανιστί) είναι αμφισβητούμενος. Η άνοδος του αριθμού των θετικών ιόντων στα 5.000 ανά κ. ε., έχει σαν συνέπεια να καθιστά αδύνατη την ανίχνευση των αρνητικών ιόντων. Οι μετρήσεις των ιόντων έγιναν με τον μετρητή ιόντων Philco, Philadelphia. Οταν τα θετικά ιόντα του οξυγόνου διεισδύσουν στο αίμα μέσω των πνευμόνων, διεγείρουν τα θρομβοκύτταρα τα οποία απελευθερώνουν σεροτονίνη. Τα αρνητικά ιόντα δεν έχουν την ιδιότητα αυτήν.
Ο ιονισμός του νερού που πίνουμε, δεσμεύεται από την τραχεία και πιθανότατα δεν έχει καμία επίδραση στους πνεύμονες. Αν ο ιονισμός του ύδατος αυξηθεί τεχνητά για θεραπευτικούς λόγους, τότε συμβαίνει το ευεργετικό, σωτήριο και ωφέλιμο φαινόμενο του ψεκασμού, εφόσον τα σταγονίδια του θεραπευτικού ψεκασμού δεν υπερβαίνουν σε μέγεθος τά 0,5 μ.
3. Ηλεκτρικά πεδία
Είναι γνωστό πως η γή δεν είναι ουδέτερο σώμα αλλά περιβάλλεται από ηλεκτρικό πεδίο που μέσω της ιονόσφαιρας εκτείνεται περίπου σε ύψος 200 χιλιομέτρων και έτσι προκύπτει το ομοιογενές ηλεκτρικό πεδίο του αέρα. Το πεδίο αυτό, σε διαβάθμιση ηλεκτρικού δυναμικού, είναι ισχύος από μείον 50-200 V/m επί της γής, μπορεί όμως να μεταπέσει σε θετικό ομοιογενές πεδίο, εξαιτίας ανέμων και νεφών. Οι διακυμάνσεις αυτές του ηλεκτρικού πεδίου κατά την διάρκεια της ημέρας, έχουν σημαντική επίδραση στην ευεξία του οργανισμού και δυνητικά προκαλούνε διέγερση του κυκλοφορικού συστήματος & της δραστηριότητος (λειτουργίας) του εγκεφάλου. Η εξουδετέρωση του αρνητικού πεδίου προκαλεί κατάθλιψη, η ενίσχυσή του προκαλεί βελτίωση της αποδοτικότητάς μας δηλ. ευεξία.
Ο εργαστηριακός εξοπλισμός για την αναπαραγωγή ηλεκτρικών πεδίων προέχονται από τους εμπορικούς οίκους GTB (Stuttgart) & Elevit (Gaggenau/Murgtal). Οι μετρήσεις ιχνηλάτησις των πεδίων (Οίκος Electrofields/Miami) έδειξαν ότι φυσιολογικές διακυμάνσεις από -500 έως +500 V/m στην διάρκεια μερικών ωρών, δεν έχουν επίδραση στην διάθεση-ευεξία- των περί ού ο λόγος ατόμων.
Πίνακας 1:
Οι συνέπειες-ενοχλήματα από την επίδραση των θερμών, ξηρών, νοτίων ανέμων σε μετεωροευαίσθητα άτομα , κατατάσσονται σε τρείς ομάδες:
1. Σύνδρομο εξάντλησης: σε 44% των περιπτώσεων. Τα ενοχλήματα αυξάνουν σταδιακά από έτος σε έτος. Στα άτομα αυτά και ανιχνεύεται πτώση των κατεχολαμινών στα ούρα.
Συμπτώματα: υπόταση, αίσθηση κόπωσης, απάθεια, εξάντληση, κατάθλιψη, σύγχιση, μείωση της ικανότητος συγκέντρωσης, αταξία, αδυναμία, υπογλυκαιμικές κρίσεις με αίσθημα βουλιμίας.
2. Σύνδρομο υπερδιέγερσης: σε 43% των περιπτώσεων. Τα ενοχλήματα εκδηλώνονται ένα έως δύο εικοσιτράωρα προ της εισβολής του Fn, θερμού νοτίου ανέμου, όταν το μέτωπο της καιρικής μεταβολής πλήξει τον ασθενή. Απελευθέρωση σεροτονίνης.
Συμπτώματα: αϋπνία, υπερδιέγερση, υπερένταση, ημικρανία, ναυτία, ζάλη, ίλιγγος, έμετος, αμβλυωπία, σκοτώματα, ασαφές αίσθημα άλγους σε ουλές, «ρευματικές» αρθραλγίες, οιδήματα, απατηλό αίσθημα καρδιακού άλγους & πρικάρδιου φτερουγίσματος, μετεωρισμός με εφίδρωση ή ρίγος, υπερπερισταλτισμός του εντέρου, καταρροή, επιπεφυκίτις, λαρυγγίτις, φαρυγγίτις, τραχειίτις, τρόμος, συχνουρία.
3. Λανθάνων υπερθυρεοειδισμός (“forme fruste”) : σε 13% των περιπτώσεων τα ενοχλήματα εκδηλώνονται με την εισβολή του Fn. Πρόκειται για ανάμειξη των συμπτωμάτων της 1ης & 2ης, ομάδος με τυπικά συμπτώματα διαταραχής της λειτουργίας του θυρεοειδούς.
Συμπτώματα : ευαισθησία σε μεταβολές θερμοκρασίας ψυχρού-θερμού, ταχυπαλμία, αύξηση του βασικού μεταβολισμού, εφιδρώσεις, διάρροια, αλλεργικές αντιδράσεις, ερυθρότητα του δέρματος, απώλεια βάρους παρ’όλη την μεγάλη όρεξη, υπερδραστηριότητα.
Καιρικές διακυμάνσεις
Για την κατανόηση του φαινομένου της ευαισθησίας σε καιρικές μεταβολές είναι απαραίτητη η μελέτη τριών μετεωρολογικών παραμέτρων, επιπρόσθετα των τριών παργόντων του ηλεκτρισμού.
4. Θερμοκρασία
Είναι λίγοι οι άνθρωποι που πραγματικά είναι ευαίσθητοι στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας και τέτιοι είναι βασικά οι υπερθυρεοειδικοί, αλλά και οι υποθυρεοειδικές προσωπικότητες (Sulman & Tal 1974). Το εκπληκτικό είναι πως οι ασθενείς δεν γνωρίζουν ως επί το πλείστον πως είναι «θυρεοειδικοί». Η εργαστηριακή απόδειξη της ύπαρξης θυρεοειδικής ιδιοσυγκρασίας έγινε δυνατή με την εφαρμογή προσδιορισμού της θυροξίνης στα ούρα (Tal & Sulman 1972, Ishihara & συν.1974, Sulman & συν. 1975) οπότε επικράτησε ο όρος της λανθάνουσας θυρεοειδικής προσωπικότητας (Joel & συν. 1960).
5. Σχετική υγρασία
Η επίδραση της σχετικής υγρασίας του αέρα είναι σημαντικότερη πρακτικά από αυτήν της απόλυτης υγρασίας. Εν τούτοις η απόλυτη υγρασία (βάρος ύδατος ανά κυβ.εκατ.) είναι αποφασιστικής σημασίας σε συνθήκες νέφωσης, βροχής, χιονόπτωσης, ομίχλης, δρόσου. Αντίθετα η σχετική υγρασία ορίζει την σχέση μεταξύ της μετρήσιμης απόλυτης υγρασίας και της μέγιστης υγρασίας κορεσμού σε εκατοστιαία αναλογία και εξαρτάται από την εκάστοτε θερμοκρασία. Από αυτήν εξαρτάται το επίπεδο της ευεξίας μας.
Στο ψύχος αισθανόμαστε ευχάριστα όταν η σχετική υγρασία κυμαίνεται από 0-30%. Όσο αυξάνει άνω του 30%, τόσο πιο δυσάρεστο αισθανόμαστε το ψύχος. Στην θερμοκρασία δωματίου αισθανόμαστε ευχάριστα με μια σχετική υγρασία από 30-60%. Τιμές ανώτερες και κατώτερες από αυτήν προκαλούν ενόχληση. Στον καύσωνα μιά σχετική υγρασία από 10-30% είναι ευχάριστη, από 30-60% είναι υποφερτή, από 60-100% είναι ανυπόφορη. Οι αντιδράσεις αυτές εξαρτώνται βασικά από την εφίδρωση, η οποία ξεκινάει από θερμοκρασίες άνω των 25o C.
Το ξηρό κλίμα στις ακτές της Ερυθράς Θαλάσσης δεν προκαλεί καθόλου ενοχλήσεις, ενώ η υγρασία σε παραθαλάσσιες περιοχές είναι γνωστό πως προκαλεί συμπτώματα κατάθλιψης. Σε περίπτωση υπερβολικής εφίδρωσης επί καύσωνος, μπορεί η διαδερμική απώλεια ύδατος από 600-800 ml ημερησίως να ανέλθει στα 12-16 l ημερησίως, με επακόλουθο απώλειες χλωριούχου νατρίου που μπορεί να φθάσουν τα 20 γραμμάρια την ημέρα (Sulman 1974). Η απώλεια ύδατος και NaCl έχει επίπτωση στην λειτουργία των επινεφριδίων.
6. Οι νεφώσεις μετρώνται σε δέκατα της ουράνιας κάλυψης. Ενα έως πέντε δέκατα της κάλυψης είναι καλά ανεκτά, υψηλότερη όμως συγκέντρωση νεφών δεν είναι πλέον ανεκτή και τούτο διότι σε νεφώσεις άνω του 50% έχουμε μεταβολές φυσικών φαινομένων: μειώνεται η υπεριώδης ακτινοβολία, ομοίως και η υπέρυθρη θερμική ακτινοβολία, το φορτίο του ηλεκτρικού πεδίου του αέρα μεταπίπτει από αρνητικό σε θετικό.
Ενώ είναι εύκολη η εξήγηση της ευεξίας που προκαλεί ο «καλός καιρός» στην ψυχολογία του ανθρώπου, είναι δύσκολη να εξηγηθεί η αρνητική επίδραση της νέφωσης στην ευεξία του οργανισμού. Είναι γνωστό πως ο ηλιόλουστος ουρανός προκαλεί στο δέρμα παραγωγή βιταμίνης D, αυξάνει τα επίπεδα της τεστοστερόνης, την παραγωγή αδρεναλίνης στα επινεφρίδια (Sulman 1976) αλλά και την παραγωγή ενδορφινών (J. Hughes 1974). Αυτά όλα εξηγούν την ευφορία του οργανισμού όταν έχει «καλό καιρό».
«Δεινοί άνεμοι»
Η έρευνα αυτή έγινε από την παρακολούθηση 1000 ασθενών που υπέφεραν από τον «δεινό άνεμο της ερήμου» στο Ισραήλ, τον Sw. Ο άνεμος Sw αναφέρεται και στην Βίβλο ως ο καταστρεπτικός άνεμος της ερήμου. Τον αναφέρει ο Ησαϊας στις Προφητείες του ως θανατηφόρο άνεμο και ως Fata Morgana (Κεφ. 35:7).
Ο Fn υπήρξε ο φόβος των Ρωμαίων που τον ονόμαζαν Favonius (Faveo=θέρμη). Αν και ο Sw από απόψεως μετεωρολογικής προέλευσις λίγα κοινά έχει με τον Fn, εντούτοις και οι δύο έχουν πολλές βαρομετρικές ομοιότητες καί στις φυσικές τους ιδιαιτερότητες καί στις παθοφυσιολογικές τους επιδράσεις στον οργανισμό.
Τα συμπτώματα είναι όμοια επειδή και οι δύο είναι ξηροί, νότιοι, θερμοί άνεμοι, πλούσιοι σε ΗΜΕ, με μεγάλη συγκέντρωση ισχυρά θετικών ιόντων και υψηλή ατμοσφαιρική πίεση. Αμφότεροι επηρρεάζουν έντονα την ανθρώπινη ευεξία, με την ίδια συμπτωματολογία και ένταση, είτε κάποιος βρίσκεται στην περιοχή των Άλπεων είτε στην περιοχή των Αγίων Τόπων: κεφαλαλγία, ευερεθιστότητα, κακοδιαθεσία, επιθετικότητα, κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των τροχαίων ατυχημάτων και των αυτοκτονιών, τόσο στις περιοχές με Fn ‚ όπως π.χ. στο Μόναχο, όσο και σε περιοχές με Sw όπως π,χ. στην Ιερουσαλήμ (Sulma 1971, 1976).
Παρόμοιες παρατηρήσεις έχουν περιγραφεί και σε περιοχές με παρόμοιους “δεινούς ανέμους”: Chamssin (Αίγυπτος), Sharkije (Ιορδανία), Sirocco (Ιταλία), Levante & Tramontana (Ισπανία), Autun (Γαλλία), Meltemi (Ελλάδα), «Ετήσια» σύμφωνα με τον Όμηρο, Xlokk (Μάλτα), Santa Ana ( Καλιφόρνια), άνεμοι Arizona (Αριζόνα), Zonda (Αργεντινή), άνεμοι Thar ( Ινδία), Gonding & Kobang (Ιάβα), Behoroh (Σουμάτρα), Melbourn Northern Winds (Αυστραλία), Chinook (Καναδάς). Επειδή οι τελευταίοι πνέουν κυρίως τον χειμώνα, δεν προκαλούν τόσο έντονα συμπτώματα (Sulman 1974).
Tα ονόματα Sharaw & Chamssin αφορούν στον ίδιο άνεμο. Chamssin στα αραβικά σημαίνει «πενήντα» και πρόκειται για ευφημισμό, ότι δηλαδή θα εξευμενισθεί ο άνεμος πριν την 50η ημέρα και θα σταματήσει να τον βασανίζει. Εν τούτοις περιγράφονται χρονιές που ο άνεμος αυτός διαρκεί πανω από 50 ημέρες (Sulman 1974). Στο Ισραήλ ο άνεμος αυτός της ερήμου εμφανίζεται κυρίως στα όρη (Jerusalem, Safed). Εκεί ο άνεμος αυτός προκαλεί την παραγωγή ενός ισχυρού ανατολικού ανέμου με καύσωνα που χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή ξηρότητα του αέρα, με σχετική υγρασία μέχρι 0%.
Στις ακόμη δυτικότερες ακτές , όπου φυσιολογικά επικρατεί δροσερή αύρα, “σηκώνεται” ξαφνικά υγρός άνεμος που ¨ξεσηκώνει“ και την θάλασσα. Η κατάσταση αυτή μπορεί να διαρκέσει από μερικές ημέρες μέχρι το πολύ τρείς εβδομάδες και σταματάει από έναν ψυχρό δυτικό άνεμο, είτε αιφνίδια μέ σα σε ένα τέταρτο της ώρας, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη με μια ψυχρή καταιγίδα, είτε βραδέως μεσα σε μερικές μέρες.
Εμφάνιση των “δεινών ανέμων”
Μετεωρολογικά ο Scharaw εμφανίζεται σε ορισμένες εποχές του χρόνου, συνήθως την άνοιξη και το φθινόπωρο, αλλά όχι σπάνια και στις λοιπές εποχές, που επικρατούν αλεπάλληλα «χαμηλά» βαρομετρικά κατά μήκος των βορειοαφρικανικών ακτών της Μεσογείου από δυσμάς προς ανατολάς. Οταν φθάσουν στο Σουδάν, εμφανίζονται νοτιοανατολικοί έως ανατολικοί άνεμοι οι οποίοι κατευθύνουν τον ξηρό «υψηλό» βαρομετρικά θερμό άνεμο της ερήμου-που μερικές φορές παίρνει και μορφή νέφους από σκόνη- από την έρημο της Αραβίας προς το νοτιοανατολική γωνία της λεκάνης της Μεσογείου. Υπάρχουν όμως και κύματα–Scharaw που προέρχονται από την έρημο της Αραβίας και του Ιράν. Οπως προαναφέρθηκε ο Scharaw δεν έχει μετεωρολογικά σχέση με τον ευρωπαϊκό άνεμo Τραμοντάνα ούτε με τον Föhn, δεδομένου όμως ότι οι ευρωπαϊκοί ξηροί, νότιοι άνεμοι είναι άνεμοι που καθορίζονται βαρομετρικά, έχουν τις ίδιες ακριβώς βιολογικές συνέπειες στον οργανισμό με αυτών της ερήμου, λόγω παρόμοιου ιονισμού του αέρα.
Διαγνωστική
Η διάγνωση και ο διαχωρισμός των πολλαπλών, ποικίλων ενοχλημάτων συνεπεία των καιρικών μεταβολών, γίνεται εφικτός με την εξέταση των (νευρο-) ορμονών, των αλάτων και ορμονών του μεταβολισμού στα ούρα 24ώρου.
Γίνεται εξέταση των εξής 12 παραμέτρων:
1. Σεροτονίνης & μεταβολιτών της:
2. 5-HIAA 5-υδροξυ-ινδολοξεικού οξέος (μεταβολίτης σεροτονίνης)
3. Αδρεναλίνης (ορμόνης μυελού των επινεφριδίων)
4. Νοραδρεναλίνης ( ορμόνης μυελού των επινεφριδίων & του συμπαθητικού) κατεχολαμίνης, παράγωγο του αμινοξέως τυροσίνη
5. 17-KS (ανδρογόνου ορμόνης του φλοιού των επινεφριδίων-υπερέντασης)
6. 17-ΟΗ (υδροξυπρογεστερόνης, μεταβολίτης επινεφριδίων-γλυκοκορτικοστεροειδών).
7. Νατρίου & μετατόπισή του έναντι:
8. Καλίου, που – ηυξημένη- προέρχεται από τα σωματικά κύτταρα
9. Ισταμίνης ως δείκτου αλλεργικής αντίδρασης & υπερθυρεοειδισμού
10. Θυροξίνης ως ειδικού δείκτη του υπερθυρεοειδισμού
11. Κρεατινίνης ως δείκτου μεταβολισμού και ελέγχου ημερήσιας μέτρησης ούρων
12. Διούρησης για τον υπολογισμό του ημερήσιου κύκλου των ανωτέρω παραμέτρων
*Υποκειμενικά ενοχλήματα από τις καιρικές μεταβολές
Ο Πίνακας 1 δείχνει πως όλα τα υποκειμενικά ενοχλήματα και οι αντικειμενικές παρατηρήσεις που συνδέονται με τον Sw και τον Föhn, έχουν απόλυτη συνάφεια με τα εργαστηριακά ευρήματα. Ετσι αποδεικνύεται πλέον αντικειμενικά, ποιά είναι τα αίτια των ποικίλων & πολλαπλώς διασταυρουμένων μεταξύ τους ενοχλημάτων που προκαλούν οι καιρικές μεταβολές & που βασικά οφείλονται στον ιονισμό της ατμόσφαιρας.
Ενοχλήματα από τον Föhn (θερμός, ξηρός νότιος άνεμος στις περιοχές της νοτίου Γερμανίας) είναι: αδιαθεσία, καρδιακά ενοχλήματα, οιδήματα των κάτω άκρων, ημικρανία, αλλεργικές αντιδράσεις, ζάλη, ίλιγγος, έμετος. Αποδεικνύεται επίσης και εξηγείται από τις εργαστηριακές εξετάσεις των ευαίσθητων αυτών ατόμων, πως ήδη, πολλές ώρες προ της εισβολής των ανέμων αυτών, αυξάνεται κατακόρυφα η συχνότης τροχαίων ατυχημάτων, εργασιακών ατυχημάτων, εγληματικότητος, αυτοκτονιών. Χαρακτηριστικό είναι πως τα ενοχλήματα εντείνονται με την πάροδο των ετών, σε μετεωροευαίσθητα άτομα που διαμένουν μόνιμα στις περιοχές αυτές. Τα πιο ελαφρά ενοχλήματα είναι η γενική εξάντληση και η αδυναμία προς εργασία.
Κάθε ασθενής μπορεί να υποφέρει από την μία, τις δύο ή καί τις τρείς περιγραφείσες ομάδες ενοχλημάτων.
Η διαφορική διάγνωση εξαρτάται από τα ευρήματα της εργαστηριακής εξέτασης των ούρων (Πίνακας 1)
1. Σύνδρομο εξάντλησης λόγω μείωσης κατεχολαμινών.
2. Σύνδρομο υπερδιέγερσης λόγω απελευθέρωσης σεροτονίνης.
3. Σύνδρομο διαταραχής θυρεοειδούς ως επικρατούσας αντίδρασης.
*Οι επί μακρόν εγκατεστημένοι υποφέρουν περισσότερο!
Από εργασίες και διατριβές που έγιναν στο παρελθόν δια του FDA των ΗΠΑ, προέκυψε πως είναι πανάκεια εξειδικευμένη & γενικευμένη φαρμακευτική αντιμετώπιση του συνδρόμου. Από τα αποτελέσματα της εξέτασης των ούρων προκύπτει πως πρόκειται για 3 σαφώς διαφοροποιημένους μηχανισμούς αντίδρασης, που επιδρούν μονομερώς ή σε συνδυασμό με τους άλλους δύο και ο καθένας με διαφορετική ένταση. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι το σύμπτωμα της υπερέντασης, που είναι πολύ πιο έντονο στους επί μακρόν εγκατεστημένους από ότι στους νεοφερμένους και στους τουρίστες.
Απεδείχθη, κάτι που εμπειρικά ήταν γνωστό από το παρελθόν, ότι δηλαδή μεσολαβεί χρονικό διάστημα ετών από την στιγμή της μετανάστευσης-εγκατάστασης του ασθενούς στις περιοχές που ενδημούν τα φαινόμενα αυτά όπως ο Fn, μέχρι να εμφανισθούν τα υποκειμενικά ενοχλήματα. Τούτο συμβαίνει επειδή μεσολαβεί άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα μέχρι να αρχίσει η καμψη της λειτουργίας των επινεφριδίων.
*Αντίδραση συναγερμού
Ο ξηρός, νότιος άνεμος έχει σαν συνέπεια την επιβάρυνση του οργανισμού, η οποία εκδηλώνεται με την αντίδραση συναγερμού, σύμφωνα με την θεωρία- stress του Selye . Ο μυελός των επινεφριδίων παράγει μεγάλη ποσότητα αδρεναλίνης, με αποτέλεσμα τα κατ’αρχήν διεσταλμένα, λόγω της πρωτογενούς αντίδρασης στον καύσωνα, αγγεία, να απανασυστέλονται και να ελλατώνεται έτσι η εφίδρωση. Η φυσιολογική αυτή απορύθμιση είναι απόλυτα επαρκής για την αναστολή της προκαλούμενης από τον θερμό άνεμο υπερέντασης στους νεοφερμένους. Μερικές φορές ο θερμός άνεμος επιδρά στους διά σιδηροδρόμου νεοφερμένους που βρίσκονται υπό ευεξία, όταν η ορμονική αντίδραση κάμπτεται υπερβολικά .
Με την πάροδο όμως των ετών εξαντλείται η ικανότητα προσαρμογής, επειδή ο οργανισμός δεν μπορεί να επανενεργοποιεί τόσο συχνά την αντίδραση συναγερμού σε περιόδους μακράς διάρκειας θερμών, ξηρών νότιων ανέμων. Η παραγωγή ορμονών από τα επινεφρίδια σταδιακά μειώνεται όπως έχει αποδειχθεί από την συνεχή εξέταση ούρων ντόπιων και επί μακρόν εγκατεστημένων στην περιοχή κατοίκων. Η εξάντληση των επινεφριδίων που σαν συνέπεια έχει την έλλειψη αδρεναλίνης- νοραδρεναλίνης όπως και 17-KS και 17-ΟH, έχει σαν αποτέλεσμα τον «τροπικό λήθαργο», ο οποίος παθολογικά αντιπροσωπεύει μια ακραία μορφή ανικανότητος αντιμετώπισης του ξηρού, θερμού, νοτίου ανέμου.
Αφυδάτωση λόγω εφίδρωσης με απώλεια Νατρίου και υπερκαλιαιμία.
Επιπρόσθετα προκύπτουν δύο ακόμη επιπλοκές: ο θερμός, ξηρός αέρας μπορεί να προκαλέσει με την εφίδρωση αύξηση απώλειας του συνολικού όγκου υγρών, από το 25% του φυσιολογικού στο 50%. Συνέπεια της εφίδρωσης είναι η ηυξημένη απώλεια νατρίου ( μέχρι 20 γραμ. ημερησίως) ενώ τα κύτταρα προσπαθούν να αντισταθμίσουν την έλλειψη ηλεκτρολυτών με ηυξημένη προσαγωγή καλίου στην κυκλοφορία. Επειδή η υπερκαλιαιμία έχει τοξική επίδραση στο μυοκάρδιο, μπορεί να εξηγηθεί, αφενός η γενικευμένη αδυναμία-εξάντληση των υγειών ατόμων, αφετέρου και κυρίως, η γνωστή επιδείνωση των συμπτωμάτων των καρδιοπαθών από την επίδραση των θερμών & ξηρών νοτίων ανέμων.
Επιπλέον η απώλεια νατρίου προκαλεί ηυξημένη παραγωγή αλάτων και γλυκοκορτικοστεροειδών η οποία στοχεύει στην αποβολή του καλίου δια της υπεργλυκαιμίας, ενώ συγχρόνως μειώνεται η παραγωγή ανδρογόνων. Τα ανδρογόνα (17-ΚS) είναι τα κορτικοστεροειδή υπερδιέγερσης. Η πτώση τους οφείλεται πιθανότατα σε μια διαταραχή της λειτουργίας του φλοιού των επινεφριδίων που επιβαρύνεται από την ηυξημένη παραγωγή γλυκοκορτικοστεροειδών. Η τυπική συμπτωματολογία της δυσλειτουργίας αυτής των επινεφριδίων, μαζί με την απώλεια νατρίου και την συνυπάρχουσα υπερκαλιαιμία είναι η βραδυκαρδία και η μυϊκή αδυναμία που μετράται με το δυναμόμετρο.
*Ο ιονισμός του αέρα προκαλεί παραγωγή σεροτονίνης
Ιδιαίτερο ρόλο παίζει καί στην περίπτωση του Sw καί του Fn , ο ισχυρός θετικός ιονισμός του αέρα και η αύξηση των ηλεκτρικών εκκενώσεων (ΗΜΕ): καί οι δύο προκαλούν τριβή ρων διαφόρων στρωμάτων της ατμόσφαιρας. Η αύξηση του ιονισμού του αέρα προκαλείται και λόγω αυξημένης κοσμικής ακτινοβολίας, όταν η ατμόσφαιρα είναι ελεύθερη σκόνης. Αναμφίβολα σημαντικο ρόλο παίζει η απελευθέρωση γήϊνου ραδονίου κατά τις αυξομοιώσεις της ατμοσφαιρικής πίεσης επί Fn και Sw. Τα θετικά ιόντα που καταλήγουν στις κυψελίδες των πνευμόνων κατά την αναπνοή, επιδρούν επί των θρομβοκυττάρων τα οποία απελευθερώνουν την σεροτονίνη τους. Οι συνέπειες είναι περίπλοκες: σε κατάσταση υπερέντασης- stress μειώνεται η φυσιολογική δραστηριότητα της μονοαμινοξειδάσης, με αποτέλεσμα χαμηλότερη του συνήθους αποδόμηση της σεροτονίνης σε 5- υδροξυ-ινδολοξεικό οξύ (5-HIAA).
Συνέπειες της υπερπαραγωγής σεροτονίνης είναι η αϋπνία, ευερεθιστότητα, ημικρανία, ενοχλήσεις σε σημεία ουλών, πόνοι-φαντάσματα, “ρευματοειδείς” πόνοι στις αρθρώσεις, οιδήματα, καρδιακές έκτακτοσυστολές, δύσπνοια, εντερικά αέρια-μετεωρισμός, ίλιγγοι, τρόμος, ηυξημένη δραστηριότητα του εντέρου και της κύστεως – συμπτώματα στα οποία προστίθενται και οι συνέπειες από την έλλειψη αδρεναλίνης, όπως απάθεια, εξάντληση & κατάθλιψη και έτσι ολοκληρώνεται η παθολογική εικόνα του περιβόητου στην νότιο Γερμανία “συνδρόμου Föhn“! Το ίδιο σύνδρομο με την ίδια ονομασία και τα ίδια συμπτώματα είναι γνωστό στην βόρεια Αυστρία και β. Ελβετία, λιγώτερο γνωστό αλλά υπαρκτό σε όλες τις μεσογειακές χώρες!
Ο θυρεοειδής σαν ενισχυτής των ενοχλημάτων από τον Fn
Οι ορμόνες του θυρεοειδούς δεν αυξάνουν μόνον τον μεταβολισμό του σώματος αλλά και των ορμονών και καταλυτών. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι επί υπερθυρεοειδισμού εντείνεται η περιγραφείσα επίδραση του Fn. Η έρευνα έδειξε ένα νέο φαινόμενο: τον λανθάνοντα υπερθυρεοειδισμό που κλινικά δεν παρουσιάζει ευρήματα, ανασύρει όμως ενοχλήματα όπως τα παραπάνω, σε ευαίσθητους στις καιρικές μεταβολές ασθενείς (πίνακας 1) που μάλιστα μπορεί να γίνουν πολύ έντονα. Τρείς παρατηρήσεις βοηθούν πολύ στην διάγνωσή του:
1. Η άνοδος των θυρεοεοδικών ορμονών στα ούρα 24ώρου (παθογνωμονικό)
2. Η αύξηση της διάσπασης της ισταμίνης ( μή παθογνωμονικό)
3. Η ταχυπαλμία : άνω των 80 σφύξεων το λεπτό.
**Προφύλαξη από τον Fn και θεραπεία
Γενικά μέσα αντιμετώπισης των συμπτωμάτων από το σύνδρομο Fn & Sw προκύπτουν από την γνώση των ιδιαιτεροτήτων των διαφόρων φυσιολογικών αντιδράσεων από την παθογόνο αυτή καιρική μεταβολή : δηλαδή λήψη μεγάλων ποσοσοτήτων υγρών για να καλυφθούν οι μεγάλες απώλειες, λήψη ζαχάρου εναντίον της υπερκαλιαιμίας, λήψη άλατος εναντίον της απώλειας νατρίου διά της εφίδρωσης. Λήψη σκέτου άλατος φέρνει δείψα, γι αυτό προτιμότερη είναι η βρώση παστού ψαριού-ρέγγας, η οποία λόγω των άφθονων αμινών που περιέχει, αποτελεί αποτελεσματικώτερο μέσον λήψης άλατος, που άλλωστε τρώγεται ευχάριστα επειδή είναι εύγευστη.
Πρόληψη των συνεπειών από τους ανέμους διά των ιονιστήρων αρνητικών ιόντων, όπως πχ τα Ionotron (Amron, Israel) Vitalion (Multogran-Magliase, Schweiz), Vitar (Kopf, Bern), Ionen-Elektrovit (GTB Furchner, Stuttgart), Medion (Oxted, Surrey/England), Nega-Ionic (Paris-V), Bion-80 (Medicor, Budapest), μπορούν σε κάθε περίπτωση που κύριο αίτιο πρόκλησης, είναι η σεροτονίνη να βοηθήσουν. Όταν οι συνθήκες εργασίας του καιροευαίσθητου ατόμου το επιτρέπουν, μπορεί να αποφύγει τα συμπτώματα με το να εργάζεται σε περιβάλλον με αρνητικά ιόντα, ιδιαίτερα αν μπορεί στον κλιματισμό να ενσωματωθεί η συσκευή ιονισμού. Κάποιος που εργάζεται σε εξωτερικό χώρο, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα φαρμακευτικά.
**Υπερισχύων θετικός ιονισμός δεν απαντάται μόνον στις κλιματολογικές συνθήκες που προαναφέρθηκαν (Fn-Sw). Ειναι υπαρκτός και στην ατμόσφαιρα των μεγαλοπόλεων με τους ρύπους και την ομίχλη, καθ’όλη την διάρκεια του χρόνου, επειδή τα αιωρούμενα σταγονίδια και ο κονιορτός έχουν ως επι το πλείστον θετικά φορτία, με αποτέλεσμα να αδρανοποιούνται ταχύτατα τα αρνητικά ιόντα. Στις μeγάλες πόλεις, μετά από “άπνοια” μακράς διαρκείας επικρατεί κατάσταση στατικού Fn! Οι ιονιστήρες στα κλιματιστικά ορισμένων σύγχρονων κτιρίων, δια των οποίων εμπλουτίζεται ο αέρας με αρνητικά ιόντα, αποτελούν σημαντικά βήματα προόδου προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισης των ενοχλημάτων. Σήμερα πλέον, υπάρχει η δυνατότητα, άτομα ευαίσθητα στις καταστασεις αυτές να “ακτινοβολούνται” προφυλακτικά προ της εισβολής του μετώπου της καιρικής μεταβολής με αρνητικά ιόντα , ώστε να προλαμβάνουν την έλευση των συμπτωμάτων. Να σημειωθεί πως η προφυλακτική ακτινοβολία με αρνητικά ιόντα, μπορεί να γίνει και κατά την διάρκεια της νύκτας με ανοικτά παράθυρα και δεν έχει καμία αρνητική συνέπεια στον οργανισμό.
Είναι επιβεβαιωμένο πως μία ακόμη συνιστώσα που συμβάλλει στην συχνώτερη εμφάνιση του συνδρόμου στις μεγάλες πόλεις, είναι ο παράγοντας ψυχικής υπερέντασης (stress) που επικρατεί στην σύγχρονη κοινωνία και ο οποίος δημιουργεί έναν “φαύλο κύκλο” που περιπλέκει περισσότερο την αντιμετώπισή του.
Οι 3 καιρικές αντιδράσεις και η φαρμακευτική αντιμετώπισή τους.
Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων στα καιροευαίσθητα άτομα με εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή έχει αποδειχθεί επιτυχής. Υπάρχει διαφορετική φαρμακευτική αγωγή αντίστοιχη για κάθε μία των 3 αυτών κύριων αντιδράσεων στις καιρικές μεταβολές.
1. Η ελλάτωση των κατεχολαμινών αντιμετωπίζεται με μικρές δόσεις αποκλειστών της Μονοαμινοξειδάσης , των οποίων σήμερα υπαρχει μεγάλη επιλογή. Πρώτη επιλογή είναι το Marplan (της Hoffmann-La Roche), επειδή είναι ταχύς ο χρόνος δράσης: ½ ώρα. Πολύ δραστικό είναι και το Actomol (ICI), το οποίο όμως κυκλοφορεί μόνο σε κάψουλες και γιαυτό δεν επιτρέπει χορήγηση μικρών δόσεων. Τα σκευάσματα ΜΑΟ θα πρέπει να χορηγούνται με προσοχή: η αρχική δόση που χορηγείται το πρωϊ δεν πρέπει ποτέ να υπερβαίνει το ¼ του δισκίου, με μέγιστη δόση το 1 δισκίο ημερησίως για την αντιμετώπιση των ενοχλημάτων. Με αυτές τις με προσοχή χορηγούμενες μικρές δόσεις, αποφεύγει ο ασθενής τον κίνδυνο της επονομαζόμενης αντίδρασης υπέρτασης-τυροκομικών. Αυτή η αντίδραση συμβαίνει επί βρώσης ισχυρά ωριμασμένου κίτρινου τυριού λόγω της τυραμίνης.
2. Η απελευθέρωση σεροτονίνης αντιμετωπίζεται με τις συσκευές ιονισμού ή με σκευάσματα ανταγωνιστών της σεροτονίνης, που η εμπειρία απέδειξε πως κάθε ασθενής έχει την δική του προτίμηση. Το Sandomigran (Pizotifen, Sandoz) είναι το καλλίτερα ανεκτό.. Το Periactin (Cyproheptadin, Merck, Nuran, Sharp & Dohme) είναι λιγώτερο καλά ανεκτό. Το Deseril (Methysegid Sandoz) πρέπει να χρισημοποιείτααι με προσοχή γιατί μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες. Η εργοταμίνη, η διυδροεργοταμίνη και το Hydergin (Sandoz) δεν είναι πολύ αποτελεσματικά. Νεώτερα σκευάσματα ειναι τα WA-335 (Thomae) και το GC-94 (Organon). Για όλους αυτούς τους αναταγωνιστές σεροτονίνης συνιστάται η απογευματινή λήψη ¼ δισκίου καταρχήν, επειδή το φαρμακο αυτό μπορεί στην αρχή να προκαλέσει αίσθημα κοπώσεως. Δεν πρέπει γενικά οι ασθενείς αυτοί να λαμβάνουν περισσότερο από ¼-1/2 του δισκίου, επειδή η μετεωροευαίσθητη αυτή ομάδα δεν ανήκει στην ομάδα ατόμων που χρειάζονται, αλλά ούτε και μπορούν να ανεχθούν την μεγαλλίτερη δόση.
3. Ο υπερθυρεοειδισμός πρέπει και αυτός να αντιμετωπισθεί προσεκτικά. Καλόν είναι η καταρχήν λήψη 250 mg ανθρακικού λιθίου 3 φορές την ημέρα. Η θεραπεία αυτή είναι αποτελεσματική εντός 24 ωρών, αποδυναμώνεται όμως μετά 2 εβδομάδες, οπότε είναι απαραίτητη πιο εξειδικευμένη θεραπεία με προπυλθειουρακίλη 25-50 mg ημερησίως, οπότε ανακουφίζεται ο ασθενής από την υπερευαισθησία του στις καιρικές συνθήκες και μάλιστα η θεραπεία απαιτεί μερικές εβδομάδες, με συνεχή έλεγχο των λευκοκυττάρων. Σε ηπιώτερες περιπτώσεις επιτυχία έχουν οι αποκλειστές των β-υποδοχέων που κατεβάζουν τον αριθμό των σφίξεων και δρούν μέσα σε λίγα λεπτά. Αυτού του είδους σκευάσματα είναι: Dociton (ICI), Inderal (ICI), Visken (Sandoz), Trasicor (CIBA), Betadrenol (Pharman Schwarz), Aptin (Pharma-Stern), Eraldin (ICI), Και σ’αυτήν την περίπτωση αρχίζει κανείς την θεραπεία με ¼ του δισκίου για να αποφύγει το αίσθημα κόπωσης.
Axeen-Hommel είναι βαρβιτουρικό σκεύασμα (Proxibar-Bal), το οποίο χάριν της δομής του ως 5-αλλυλ-5-(β-υδροξυ-προπυλ)-βαρβιτουρικό οξύ δεν δρά καθόλου ως καταπραϋντικό. Με μία δοσολογία των 100 mg 3 φορες ημερησίως απελευθερώνει ένζυμα-όπως όλα τα βαρβιτουρικά-και έτσι μπορεί να εξισορροπήσει την συνθέση και αποδόμηση των νευροορμονών σε περιπτώσεις καιρικής ευαισθησίας.
Περίληψη-Ανακεφαλαίωση
Οι Θερμοί, ξηροί, «δεινοί» άνεμοι σε όλη την υφήλιο, ανεξαρτήτως προέλευσης και εντόπισης, έχουν κοινούς 3 παράγοντες:
1. Θερμοκρασία άνω των 10 βαθμών C από τον μέσο όρο που επικρατεί στην περιοχή,
2. Ξηρασία: 0-30% σχετική υγρασία
3. Ηλεκτρισμό του περιβάλοντος: 1000-5000 θετικά κυρίως ιόντα ανά κυβ.εκ. αέρα και πολλαπλές ηλεκτρικές εκκενώσεις (spherics).
Ο οργανισμός του ανθρώπου αντιδρά ορμονικά στους ανέμους αυτούς (Fn, Sw, Μελτέμι κλπ) με τρείς τρόπους:
1. Εξάντληση των επινεφριδίων (σύνδρομο ανεπάρκειας αδρεναλίνης)
2. Απελευθέρωση σεροτονίνης (Σύνδρομο υπερδιέγεσης εκ σεροτονίνης)
3. Υπερθυρεοειδισμό πρόσκαιρο που εντείνει τα συμπτώματα (Σύνδρομο θυροξίνης).
Η ανίχνευση των νευροορμονών στα ούρα προσφέρει την δυνατότητα μιας σαφούς δαφορικής διάγνωσης.
**Η εξέταση 24ώρου των ούρων συγκρίνει τα εργαστηριακά ευρήματα από την καθημερινή έκκριση κατά τις ημέρες με φυσιολογικές καιρικές συνθήκες και κατά τις ημέρες με Fn. Η συμπλήρωση των ευρημάτων της εξέτασης των ούρων με την κλινική εξέταση, καθιστά δυνατή την διάγνωση, σε ποιαν δηλαδή από τις 3 εξειδικευμένες κατηγορίες διαταραχής μπορεί να καταταγεί η περίπτωση του ασθενούς. Ετσι μπορεί κατόπιν να χορηγηθεί η αντίστοιχη θεραπεία, της οποίας η επιτυχία ελέγχεται με την εξέταση των ούρων.
Ο θετικός ιονισμός του αέρα, που οδηγεί σε απελευθέρωση σεροτονίνης στον οργανισμό, μπορεί να καταπολεμηθεί επιτυχώς με τις συσκευές παραγωγής αρνητικών ιόντων, Η μέθοδος αυτή καθιστά δυνατή την ακίνδυνη προφύλαξη από το σύνδρομο σεροτονίνης.
Summary: Methods for the treatment of weather sensitivity
Changing weather fronts produce severe changes of daily rhythms. Electrical impulses arrive 1-2 days before the weather front and create either atmospherics or “positive ions”. They are responsible for the epidemic appearance of migraine, vertigo and thromboembolism. The impact of atmospheric electricity has been assessed in 1000 patients by daily urinalysis of serotonin, 5HIAA, adrenaline, noradrenaline, histamine, thyroxine , 17-KS, 17OH, Na, K, creatinine and diureses.
The changes found in these 12 parameters allowed a classification of these reactions into three clinical entities:
1. Serotonin hyperproduction causing a typical irritation syndrome.
2. Adrenal deficiency producing a typical exhaustion syndrome.
3. Hyperthyroidism “forme fruste” with subclinical “apathetic” thyroid symptoms.
These sufferings, typical for Föhn, Tramontana, Sirocco, Meltemi, Sharkiye, Chamssin, Sharaw, Santa Anna Winds, etc, are mainly due to positive ionisation of the air. They can be prevented by negative ionizing apparatuses or specific drug treatment.
Βιβλιογραφία
Sulman F.G., Levy D.,Lunkan L., Pfeifer Y.,Tal E.: Neue Methoden zur Behandlung der Wetterfühligkeit. Fortschr Med. 95 Jg. Nr. 11: 746-752 (1977).
Sulman F.G.: Bioklimatologie trocken-heisser Winde. Promet. Meteorol. Fortbildung. (Hrsg. Dtsch. Wetterdienst, Frankfurt/M.) 4, 17-19 (1974)
Sulman F.G.: Föhnleiden, ihre Ursache und Behandlung. Physical. Med. Rehabil.15, 256-259 (1974).
Sulman F.G.: Health, Weather and Climate, Karger, Basel, 1976.
Sulman F.G.: Meteorologische Frontverschiebung und Wetterfühlichkeit-Föhn, Chamsin, Scharaw. Aerztl. Praxis 23: 998-999 (1971).
Sulman F.G., Danon A., Pfeifer Y., Tal E., Weller C.P.: Urine analysis of patients suffering from climate heatsress (Scharaw). Internat. J. Biometeorol. 14:45-53 (1970).
Sulman F.G., Levy D.: Messungen von Ionen, Spherics und Elektrofelden im Mittelmehrraum und ihre Beziehungen zur Wetterfühlichkeit. 80. Kongress der Dtsch. Ges. für Physikalische medizin. Freiburg. Zschr. Physik. Med. 5 (1976).
Sulman F.G., Levy D., Lewy A., Pfeifer Y. Superstine H., Tal E.: An ionometry of hot, dry desert winds (Scharaw) and treatment with air ions of weather sensitive subjects. Int. J. Biometeorology R 313-318 (1974).
Sulman F.G., Tal E.: Treatment of functional hypothyroidism by oral TRF monitored by daily urinary thyroxine and histamine assay. Hormone Metabol. Res. 6, 92 (1974).
Sulman F.G., Tal E., Pfeifer Y., Superstine E. Intermittent hyperthyreosis- a heat stress syndrome . Hormon.Metabol. Res. 7 . 424-428 (1975).
Danon A., Sulman F.G., : Ionizing effect of winds of ill reputes on serotonin metabolism. Biometeorology 4/II: 135-136 (1969).
Danon A. Weller C.P., Sulman F.G.: Effect of dry hot desert winds on man. Biometeorology, Suppl. Int. J. Biometeorol. 4/II: 71-72 (1969).
Ishihara A., Loos U., Rothenbuchner G., Pfeifer E. F.: Thyroxine (t-4) assay in urine as an index for the diagnosis of thyroid function. Acta Endocrin. (Suppl.) 184, 79 (1974).
Joel C.A., Meng H., Parin P., Selye H., Sulman F.G.: Psyche and Hormon. Huber verl. Bern , p. 505, 1960.
Tal E., Pfeifer Y., Sulman F.G.: Effect of ionization on blood serotonin in vitro. Experimenta (1976).
Tal E., Sulman F.G.: Urinary thyroxine test. Lancet 1: 1291 (1972).
Wehner A.P.: Biological Effects of Electro-Aerosols. In: Progress in Biometeorology. Eds: Tromp S. W., Bouma J. J.: Swets & Zeidinger B. V., Amsterdam, p.348-355 (1974).
Weller C.P., Sulman F.G.: Effect of climatic heat stress on cateholamine excretion. Biometeorology, Suppl. Int. J. Biometeorol. 4/II: 86 (1969).
Sulman F.G., Pfeifer Y. , Superstine E.: Preventive Treatment of Migraine with Enzyme Induction by Proxibarbal in a «Double-Blind” Trial. The Journal of Head and Face Pain, Oct (1980).
Kurz W., Kurz R., Litmanovitch Y.I., Sulman F.G.: The effects of negative air-ions on various physiological functions during work in a hot environment. International Journal of Biometeorology. July (1982).